Persoonlijk waren, zijn en blijven wij voorstander van redelijke tarieven voor wie mee wil doen aan een organisatie voor wielertoeristen. Voor ons moeten organisaties degelijk en aantrekkelijk zijn, voldoende veiligheid en comfort bieden, maar hoeven zij niet (althans niet in grote mate) te dienen om o.m. vedetten te betalen, barnumreclames te voeren en al zeker niet om aan een groepje mensen serieuze financiële voordelen te bieden. Maar – en dat hoeft ook niet – lang niet iedereen zit op die golflengte. Tenslotte kan iedereen nog altijd zelf uitmaken of hij/zij meedoet aan een wielerproef of niet meedoet.
Het is voor ons van belang dat mensen die, meestal sportief, willen fietsen, dat permanent op een frequente manier kunnen doen – iedere week opnieuw indien zij dat wensen – en zelfs meerdere keren per week in het hartje van een wielerseizoen. En om dat haalbaar te houden voor het gros van de gemiddelde actieve wielerfanaat, moeten inschrijvingsgelden redelijk blijven. En daar begint het schoentje o.i. steeds meer te wringen! Door het succes van het wielertoerisme voelen meer en meer professionele en semiprofessionele actoren zich geroepen om op de kap van de fietser winst te maken. Er zijn voorbeelden legio die aantonen dat “meedoen” steeds meer geld kost (we citeren bewust geen organisaties binnen ons eigen landje) : Paris-Roubaix 20 tot 35 euro - 24 uur Le Mans 120 tot 150 euro – Bordeau-Paris130 tot 230 euro – La Marmotte 80 euro … en zo kunnen wij nog een tijdje doorgaan.
Clubs of individuelen die een paar trips in een seizoen plannen, kunnen rustig hun keuzes maken – en als het maar om een paar organisaties gaat, wordt doorgaans niet op enkele euro’s meer of minder gekeken. Maar intussen zijn er al zoveel spelers op de markt verschenen, dat kandidaten noodgedwongen zullen moeten beperken. Als je iedere week opnieuw wil meedoen en telkens 20/25 euro alleen al aan inschrijvingskosten moet betalen, wordt je hobby toch wel duur. En als je het allemaal nuchter bekijkt, dan zijn wij met onze VWB toch wel belangrijk om mensen, onbeperkt, de kans te geven om goedkoop te fietsen bij onze cluborganisaties die trouwens alles te bieden hebben wat een sportfietser verwacht: comfort, veiligheid en … sociaal contact.
En bovendien! Vaak is het dan nog onze verzekeraar die opdraait voor ongevallen die zich binnen dat circuit van hoge tarieven en winstbejag voordoen. Wij als erkende sportfederatie moeten zorgen dat al wie aan onze activiteiten meedoet, dat al wie lid is van onze federatie, degelijk verzekerd is (B.A. + persoonlijke + rechtsbijstand). En dat kunnen wij alleen maar toejuichen. Maar waarom verplicht de wetgever niet dat al wie organiseert voor wielertoeristen, minstens dezelfde garanties qua verzekering moet bieden aan de deelnemers! De Overheid dwingt haar sportfederaties (terecht) op niveau en verantwoord te werken – waarom geldt dat niet voor wie minder uit idealisme, maar vaak gewoon uit winstbejag organiseert? Nu hebben inrichters vaak alleen maar een B.A. verzekering.
Een ogenblik geduld
